Op mijn 25ste, nu bijna 15 jaar geleden, superfit als ik was, ging ik door mijn rug tijdens een cursus op mijn werk, terwijl ik ZAT notabene! Ik wist meteen dat dit een psychische oorzaak moest hebben.
Vol ambitie had ik mij na mijn studie technische bedrijfskunde in mijn eerste baan gestort. Maar al snel was ik een illusie armer... Ik kon mijn ei niet kwijt, ik haalde geen voldoening uit wat ik deed.
Na een korte periode van soulsearchen wist ik wat me te doen stond, mijn hart volgen en doen waar mijn interesses altijd al lagen, ik heb het vakgebied van de psychologie opgezocht, ontslag genomen, en een bijbaantje gezocht in de thuiszorg. En er was op dat moment maar 1 persoon in mijn leven die die keuze begreep.
Deze 2 studie achtergronden, bedrijfskunde en psychologie en mijn passie voor sporten heb ik gecombineerd in mijn werk als prestatiepsycholoog. Voor bedrijven verzorg ik nu coachingstrajecten waarbij ik cliënten letterlijk meeneem om in beweging te komen. Hier haal ik ontzettend veel voldoening uit. Wat ben ik blij dat ik 15 jaar geleden die knoop heb gehakt.
Besluitvorming is niet makkelijk en voor de 1 nog moeilijker dan voor de ander, maar ik geloof er heilig in dat het nemen van een besluit, dat in eerste instantie zorgt voor een stap achteruit of voor een stap dieper de put in, ervoor zorgt dat je daarna op een hoger geluksniveau verder kan leven, zoals DE WORTEL het mooi visualiseert.
Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van anderen op dit vlak, dus mocht je die willen delen zou ik dat erg leuk vinden!
