De Wortel Theorie

Vragen die regelmatig in mijn coach praktijk naar voren komen zijn "doe ik eigenlijk wel wat bij me past?" en "wat past er nou echt bij mij?" Niet voor iedereen even makkelijk te beantwoorden.

Op mijn 25ste, nu bijna 15 jaar geleden, superfit als ik was, ging ik door mijn rug tijdens een cursus op mijn werk, terwijl ik ZAT notabene! Ik wist meteen dat dit een psychische oorzaak moest hebben.

Vol ambitie had ik mij na mijn studie technische bedrijfskunde in mijn eerste baan gestort. Maar al snel was ik een illusie armer... Ik kon mijn ei niet kwijt, ik haalde geen voldoening uit wat ik deed.

Na een korte periode van soulsearchen wist ik wat me te doen stond, mijn hart volgen en doen waar mijn interesses altijd al lagen, ik heb het vakgebied van de psychologie opgezocht, ontslag genomen, en een bijbaantje gezocht in de thuiszorg. En er was op dat moment maar 1 persoon in mijn leven die die keuze begreep.

Deze 2 studie achtergronden, bedrijfskunde en psychologie en mijn passie voor sporten heb ik gecombineerd in mijn werk als prestatiepsycholoog. Voor bedrijven verzorg ik nu coachingstrajecten waarbij ik cliënten letterlijk meeneem om in beweging te komen. Hier haal ik ontzettend veel voldoening uit. Wat ben ik blij dat ik 15 jaar geleden die knoop heb gehakt.

Besluitvorming is niet makkelijk en voor de 1 nog moeilijker dan voor de ander, maar ik geloof er heilig in dat het nemen van een besluit, dat in eerste instantie zorgt voor een stap achteruit of voor een stap dieper de put in, ervoor zorgt dat je daarna op een hoger geluksniveau verder kan leven, zoals DE WORTEL het mooi visualiseert.

Ik ben heel benieuwd naar ervaringen van anderen op dit vlak, dus mocht je die willen delen zou ik dat erg leuk vinden!

Het beste uit jezelf halen, hoe wil jij gecoached worden?

Tennis Vereniging Beekhuizen wil voor de groene competitie (jeugd woensdagmiddag) gebruik  maken van de inzichten van Action Type. Action Type is een model dat voorkeuren en drijfveren van een individu in kaart brengt en het geeft daarmee inzicht op welke manier iemand graag gecoached wil worden.

Iedereen is uniek. Voor coaches en ouders is het dus belangrijk om verschillende coachstijlen te kunnen hanteren, want waar het ene kind veel aan heeft, daar zit een ander kind misschien helemaal niet op te wachten. Wat voor de een prettig is, is voor de ander misschien helemaal niet prettig. Inzicht krijgen in de voorkeuren van je kind, van je pupil, kan veel winst opleveren. Een coach kan geen 100 verschillende stijlen gebruiken maar wel een aantal, vandaar dat het gebruik van een model praktisch kan zijn.

Je kan het vergelijken met linkshandigheid/rechtshandigheid. Ben jij linkshandig, dan kan je vast ook wel je naam schrijven met rechts, maar het resultaat is iets minder, het kost je waarschijnlijk iets meer energie en tijd en het gaat niet vanzelf.

Zo zit het ook met de 4 voorkeuren in "Action Type":

Hoe richt jij je aandacht? Extravert (E) -  Introvert (I)
Heb je de neiging om je aandacht te richten op de buitenwereld, de prikkels om je heen en daar je energie uit te halen (E) of heb je de neiging je aandacht te richten op je binnenwereld van gedachten en ideeën en daar je energie uit te halen (I)?

Hoe neem je informatie op uit je omgeving? Sensing (S) - Intuition (N)
Neem jij informatie op door middel van concrete, tastbare feiten of oriënteer jij je op verbanden en mogelijkheden?

Hoe neem je beslissingen? Thinking (T) - Feeling (F)
Neem jij besluiten op basis van logica of iemand het nou wel of niet daarmee eens is (T) of geeft harmonie bij jou de doorslag in besluitvorming (F)?

Hoe richt je je leven in? Judging (J) - Perceiving (P)
Ben jij eerder planmatig, leg je dingen graag vast, rond je graag af (J) of hou je zaken liever open (P)?

Hierboven worden alleen de extremen genoemd maar niemand is bijvoorbeeld alleen maar "E" of alleen maar "I", we gebruiken beide stijlen op verschillende momenten, maar niet tegelijkertijd en niet met hetzelfde zelfvertrouwen. Als we onze voorkeur gebruiken zijn we op ons best en kost dat geen energie. In eerste instantie neig je wellicht al naar 1 van de 2 uitersten van de schalen maar het vergt toch vaak heel wat zelfonderzoek om erachter te komen wat je daadwerkelijke voorkeur heeft. Uiteindelijk kies je voor 1 van de 2 opties op elk van de 4 schalen en als je deze letters dan met elkaar combineert is dat jouw Action Type.

Als je deze kennis hebt van je pupil of kind (en als coach en ouder ook de kennis hebt van je eigen voorkeuren) dan kan je gericht een aantal tools inzetten bij het coachen die helpen om het zelfvertrouwen en de motivatie van je kind te vergroten. Daarnaast kan het zelfs helpen de wedstrijdspanning en de concentratie te optimaliseren tijdens wedstrijden.

Als je kan handelen naar je voorkeuren vergroot je daarmee het plezier om te tennissen en daarmee ook de kans op prestatieverbetering.

www.prestatiepsychologie.nl
www.twitter.com/karinnaaijkens

Connexxion... Beyond teambuilding!

"Waarom hardlopen met management en werkvloer samen zo bijzonder is!"

Vroeger (...rond 1995) was de term "management bij walking around" helemaal hot. Maar wat doen bedrijven hier feitelijk mee? En is het nog mogelijk voor managers om dit überhaupt waar te maken met de organisatiestructuren die je momenteel in veel bedrijven ziet?

Vaak hoor ik van medewerkers binnen grote bedrijven dat het in "de goede oude tijd" beter was. Er was meer broederschap en verbinding tussen iedereen, teams waren kleiner, men kende elkaar en deelde meer. Dit is volgens velen momenteel een gemis. Door de reorganisaties en het samenvoegen van teams is het maken van connectie veel moeilijk geworden. Tussen medewerkers op de werkvloer, maar al helemaal tussen medewerkers en kantoorpersoneel is de verbinding vaak ver te zoeken.

Zonde, want er zit veel kennis bij de werkvloer. Zij zijn vaak de ogen en oren van het bedrijf. Elkaar niet kennen en dus ook niet met elkaar praten is dus doodzonde, een "waste", zoals ze het in management termen noemen.

"Banish waste and create wealth (and health) in your organisation"

Het bedrijf dat mij heeft ingeschakeld, Connexxion, wil daar verandering in brengen. Waarde toevoegen door de verbinding te maken. Elkaar kennen = elkaar begrijpen = acceptatie voor verschillen = iets voor elkaar over hebben = het goed willen doen want het wordt gewaardeerd. Zodat iedereen trots is om voor zijn bedrijf te werken, hoe mooi is dat!

In beweging komen, successen boeken zodat vermoeidheidsklachten en somberheid verdwijnen (runningtherapie). Een aantal medewerkers binnen Connexxion had er al kennis mee gemaakt en resultaten mee geboekt. Maar nu gaan ze nog een stapje verder. Met het nieuwe management werd het verfrissende idee omarmd om in groepsverband te gaan lopen en vanaf jan 2015 lopen management/kantoor en werkvloer samen hard.

Sport verbindt, sport is emotie, sport maakt los, sport maakt enthousiast, sport verbroedert zelfs. Een simpele en meer dan doeltreffende manier om het begrip, de acceptatie en dus de communicatie tussen werkvloer en management te optimaliseren met High Performing Teams als resultaat.
           

Weg met frustratie, gooi je verwachtingen de deur uit...

Hoe komt dat toch, ik wacht op een telefoontje, een bericht, op een idee, op een goed gevoel maar er gebeurt niks, pas op het moment dat ik het loslaat is het er opeens, als ik er niet meer mee bezig ben dus. Waarom is loslaten nodig om mijn doelen te bereiken of om de aandacht te krijgen die ik wil hebben? Ik breek mijn hoofd hierover, ik weet dat het zo werkt maar ik snap niet waarom...

Is het mijn ongeduld?
Is het karma?

Actie is reactie, alle acties die je uitzet zullen een gevolg hebben, de vraag is alleen welke en wanneer... Na het uitzetten van acties is het vaak wachten... Maar waarom wachten, is wachten eigenlijk wel gezond? Of nog sterker, heeft het zin?

Je wacht omdat je iets verwacht. Een resultaat. Een verwachting is eigenlijk een soort "moeten". En zodra iets "moet" dan lukt het vaak niet... Waarom doe ik het dan toch, verwachtingen hebben, als ik weet dat het me niet verder helpt? En waarom kan ik het niet uitzetten?

Dat is niet helemaal waar, ik ben er steeds bewuster van dat ik ze heb en dat ik er niet veel mee opschiet, het lukt me dus steeds vaker om de "verwachtingenknop" uit te zetten en het scheelt een hoop frustratie. Ook al heb ik nog een lange weg te gaan...

Last van vermoeidheid of stress, hang je vuile was eens buiten

Er zijn nog steeds mensen die nooit "hun vuile was buitenhangen", wat is dat toch? Waarom doen alsof altijd alles zo goed gaat, ook als dat niet zo is? Iedereen heeft wel eens ruzie met zijn partner en als dat niet zo is, zit er dan nog wel wat tussen jullie als je eerlijk bent?

Wat is er fijner dan herkenning en erkenning. Als je ergens van baalt wil je in eerste instantie dat de ander je begrijpt. Een ander begrijpen doe je pas echt als je jezelf erin kan herkennen. En begrip kan je dus pas krijgen zodra je deelt. Geef elkaar dat en help ook jezelf daarmee!

Iedereen is op een bepaald moment in zijn leven ergens onzeker over. Een belangrijke (of onbelangrijke) wedstrijd, een praatje voor de groep (ik), een optreden, een examen, je scheve neus (ik) etc... Je kan het proberen weg te drukken maar je kan het ook toegeven, accepteren en delen...

Zelfacceptatie en Openheid staat op de lange termijn namelijk gelijk aan Kracht.

 

Way of living...

Iedereen heeft op bepaalde momenten behoefte aan controle. De manier van uiten van deze controle behoefte verschilt per persoon. De een richt zijn leven planmatig in, legt dingen graag vast, wordt blij van orde in de chaos, wil een duidelijk plan en wil projecten afronden. De ander is meer afwachtend, houdt graag tot het laatste moment opties open, start graag nieuwe projecten en houdt van het onverwachte. Beide types doen dit vanuit de kernbehoefte om controle te ervaren en van daaruit zelfvertrouwen op te bouwen. Er is geen goede of foute manier. Wel is het handig om te weten wat jouw voorkeursstijl is. Als je niet lekker in je vel zit dan zou het wel eens kunnen zijn dat je te weinig handelt in jouw natuurlijke voorkeursstijl en dan kan het je helpen om dit wel weer te gaan doen. Ken je kracht en zet hem heel bewust in op de momenten dat het wat minder lekker gaat! En op de momenten dat alles loopt zoals je wil dat het loopt heb je de ruimte om eens naar de "andere kant" te kijken. Ervaar dan eens de tegenoverliggende stijl, dat geeft verrassende inzichten!

Perfectionism results in Performance Anxiety

People who tell themselves they are not allowed to make mistakes have a strong internal critic. Nothing is ever good enough. They can always do better. Striving for perfection is a good habit, but being dissatisfied is not. You can be satisfied and at the same time strive for perfection or for better performances.

Focussing on the things that went wrong and being annoyed by it costs energy. During moments of frustration you are losing lots of energy. People that are being perfectionistic are focussing too much on the things that didn't go well instead of focussing on the things that did go well. The result is that these negative patterns are being anchored in their brains. The signal "NOT GOOD" or "NOT GOOD ENOUGH" can not give you much confidence but gives you the opposite, a feeling of insecurity. Performance anxiety is the result of this process.

You can train yourself to shift your attention from the negative to the positive. This is not fooling yourself but helping yourself to better perform. Your negative thoughts are probably realistic but they are NOT helping you. And they probably don't make you feel good about yourself, so why keep doing it?

www.prestatiepsychologie.nl